शुक्रवार, २८ मे, २०१०

सुख.

सुख.
सहती सारे,रूदन यांचे मूक आहे.
मानती जन्म घेतला,झाली चूक आहे.

सुजलाम सुफलाम देश जरी झाला,
मरती उपाशी,प्रखर ती भूक आहे.

आले नी उध्दाराची आशा पेरून गेले,
जीणे यांचे,तयांची करमणुक आहे.

देऊन आव्हान मोठे,बंड ज्यांनी केले,
तयांवर जन्माचा,धरला तो डूख आहे.

सत्तेच्या उत्सवी,रोशनाई शहनाई,
आशेवरी जगणे,एवढेच सुख आहे.

प्रल्हाद दुधाळ.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा