गुरुवार, १९ ऑगस्ट, २०१०

होळी.

होळी.
साद माझी आर्ततेची ती वा-यावरी उडून गेली
प्रतिसाद नाही मिळाला समजुनी तु रूष्ट झाली.


कथा तुला कथण्याची ती शब्दाविणा राहून गेली
कल्पित एक कथा गुंफित तू मात्र निघून गेली.


होतीस तू बेपर्वा ना फिकिर कुणाची केली
मस्करी अंगाशी आली अन शपथ ती खरी झाली.


क्षणोक्षणी आठवण दाटे जगण्याची चव गेली
सारा डाव मोड्ण्या नियतीने शर्थ उगाची केली.


सहजीवनाची याद सुखाच्या खरेच कधी आली?
विरहाने कायमची जीवनाची माझ्या होळी झाली.
प्रल्हाद दुधाळ.
.....................काही असे काही तसे!

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा