तरीही ....

तरीही ....
वाटेवरती अगणित काटे
जरी बोचले चालत रहावे
स्नेह जुळावा टोकांशी विखारी
मोरपीस जखमांचे  त्या व्हावे.
जुळलेली नाती अक्षय व्हावी
किंतू परंतु वा नको दुरावा
क्षणभंगूर जर जीवन आहे
अहंकार हा कुचकामी व्हावा.
हिशोब ठेवू त्या क्षणाक्षणांचा
नकळत दुखावल्या मनांचा
सांधून नाती जगत रहावे
उपभोगूनी सुगंधी क्षणांना.
   ..... प्रल्हाद दुधाळ.