अडगळ

अडगळ...
काय काय जमवून ठेवतो माणूस
पुढं कधीतरी येईल कामाला
 म्हणून ...
 कसली कसली बोचकी बांधत रहातो माणूस ...
 अशी अडगळ...
  दिवसेंदिवस जाते वाढत...
  मनातली आणि घरातली माणसं
  मग जातात अडगळीत...
  माणूस  जातो हरवून
 स्वतःच जमा केलेल्या
 अशा बिन कामाच्या अडगळीत...
 आयुष्य येतं उतरणीला
आणि मग एक दिवस...
  लक्षात येतं ...
 अरे वस्तू जमा करायच्या नादात
 नाही जमा करता आली  आपल्याला...
 चार माणसंही...
  त्या अटळ प्रवासासाठी!
   .... प्रल्हाद दुधाळ.