शोध.

शोध.
शब्दांशी खेळ्णे मुक्त माझा छंद आहे.
जगण्याशी मस्त तयाचा संबंध आहे.

सोडून गेल्या संवेदना या माणसांना,
असुनी डोळे वागती जणू अंध आहे.

यातनांची येथल्या वर्णावी काय कथा,
शहाण्यांनी किती लिहीले प्रबंध आहे.

उरला न कुणाचा धाक येथे कुणाला,
वागणे इथे हरेक जाहले बेबंद आहे.

पसरले वाटेवरी काटे येथे अतोनात,
वेचतो एक एक शोधतो सुगंध आहे.

प्रल्हाद दुधाळ.

सहवास.

सहवास.
हरेक आयुष्य येथले,
नियतीने आखलेली रेषा!
सरळ कुणाची कोण वाकडी,
ठळक कुणाची, फिक्की कुणाची,
छेदबिंदू जेथे मिळतात रेषा,
तेवढीच भेट दोघांची!
छेदबिंदू जेवढे जास्त-
घट्ट तेव्ह्ढा सहवास!
काही रेषा समांतर-
जन्मभर भेट नाही!
कुणाचा कुणाला किती सहवास..
ठरवतात या रेषा!
आपण मात्र म्हणत रहातो....
हा भेट्लाच नाही!
ती दिसली पण बोललीच नाही!
आणि बरच काहीबाही.
खर तर त्यांच्या रेषाच तशा!
माणसाच्या हातात काहीच नसत.....
विधिलिखित कधीच बदलत नसत!
प्रल्हाद दुधाळ.

साथ.

साथ.

जमे तुझी माझी जोडी.
आली जगण्यास गोडी.
तुझ्या आस्तीत्वाचा भास,
येई मोग-याचा वास.
तु ग सदगुणांची खाण,
आले जगण्याचे भान.
तुझे माझे येणे जाणे,
बहरले हे जीवणगाणे.
हातामधे तुझा हात,
झाली आयुष्याची साथ.

प्रल्हाद दुधाळ

सुख.

सुख.
सहती सारे,रूदन यांचे मूक आहे.
मानती जन्म घेतला,झाली चूक आहे.

सुजलाम सुफलाम देश जरी झाला,
मरती उपाशी,प्रखर ती भूक आहे.

आले नी उध्दाराची आशा पेरून गेले,
जीणे यांचे,तयांची करमणुक आहे.

देऊन आव्हान मोठे,बंड ज्यांनी केले,
तयांवर जन्माचा,धरला तो डूख आहे.

सत्तेच्या उत्सवी,रोशनाई शहनाई,
आशेवरी जगणे,एवढेच सुख आहे.

प्रल्हाद दुधाळ.

हव्यास.

हव्यास.

भल्याभल्यांचा इथे चुकला कयास आहे!
प्रगतीचा आमच्या फसला प्रयास आहे!

पसरती ना पाय अंथरून पाहुन येथे,
कर्जात फसण्याचा घेतला ध्यास आहे!

स्वप्न सुखाचे शोधती भरल्या तिजो-यात,
कळते न वळते मनस्वास्थ्य लयास आहे!

धुंडाळले आश्रम सारे बांधले गंडे दोरे किती,
ना लाभले सुख परी व्यर्थ तो सायास आहे!

सोडती हातचे अन लागती पळत्या पाठी,
सारे राहणार इथे परी सुट्ला न हव्यास आहे!

प्रल्हाद दुधाळ.

हार.

हार.

झेलले जयांचे जिव्हारी घाव मी!
नात्यांस अशा काय देउ नाव मी!

पाठीवरी बिरहाड घेऊन चालतो,
मानला ना माझा एकही गाव मी!

लाथाड्ले कुणी दिधले शिव्याशाप,
सोड्ली ना मने माळण्याची हाव मी!

आरोप हा की माणसा सारखा वागतो,
नाहीच स्वत:चा केला बचाव मी!

खेळात रडीच्या फ़ेकले असे फ़ासे,
चुकूनही ना जिंकलो एक डाव मी!

प्रल्हाद दुधाळ.