गुरुवार, ४ डिसेंबर, २०१४

कोडे.

कोडे.
स्वप्न रेखले कसे भंगले  
आयुष्य असे का कोडे झालेIIधृII
वैभवात घेतो मी लोळण
सामोरी सुखे हात जोडून
नव्हती चिंता भीती कसली
अघटीत हे समोर आले I१I
माय पित्यांचा स्नेह आगळा
सावरले ते कितीक वेळा
विश्व आमचे होते सुंदर
ग्रहण त्यास कसे लागलेI२I
होते अंश ते परमेशाचे
नाते जसे ते युगायुगांचे
गाठ तशी अर्ध्यात सुटली
मनीचे गुपित तेथे लपलेI३I
रक्ताचे जरी नव्हते नाते
निभावले जसे जन्मदाते
प्रश्न परंतू छळतो आहे
कठोर जन्मदाते का झालेI४I  
     ..... प्रल्हाद दुधाळ.
         ९४२३०१२०२०  


सोमवार, ३ नोव्हेंबर, २०१४

वेडे वय!

वेडे वय!
गुपित मनीचे तळातले
तू कुणालाही ते सांगू नको!
खुलली कळी चेहऱ्यावरती
बहाणे लटके सागू नको!
जेंव्हा नजरानजर ती झाली
फुलली गालावरती लाली,
रंगाची त्या बातच न्यारी
कारणे तयाची सांगू नको!
गोंधळली नजर बावरी
अचानक दाटली उदासी
घेतल्या तालात गिरकीचे
झुटे विवरण सांगू नको!
कसला गुन्हा शिक्षा कसली
कहाणी ही हृदया हृदयाची
मना मनाच्या गुजगोष्टी त्या
मुळीच कुणाला सांगू नको!
वय हे वेडे असेच असते
मृगजळामागे उगा धावते
स्वप्नांची त्या परिणीती जी
ठेव मनात कुणा सांगू नको!
      ..........प्रल्हाद दुधाळ.


     

सोमवार, २७ ऑक्टोबर, २०१४

बोलण्याने!

बोलण्याने!
किती दिवस पहाणार स्वत:चा अंत?
बाळगत रहाणार नशिबाची खंत!
हिमतीने भाग्यरेषा बदलायला हवी,
कोंडी ही आतातरी फुटायलाच हवी!
जीवन हे जगायच खेळत हसत,
कशास जगायचे असे धुसफुसत?
आतल्या आत असे नको बसू कुढत,
नको जगणे उगीच रडत खडत!
मोकळ वाटेल नक्कीच व्यक्त झाल्याने  
दु:ख हलके होत असते बोलण्याने!
          .........प्रल्हाद दुधाळ.


रविवार, २६ ऑक्टोबर, २०१४

मी माणुस.


  ...मी माणुस...  

लोढणे गळ्यात कुणाच्या, मी कदापि होणार नाही.!
जड झाले ओझे जरी, दूजा खांद्यावर  देणार नाही.!

हातास घट्टे पडले जरी, कष्टात तशा आनंद होता.
त्या खुशीच्या बदल्यात, अपेक्षा मी करणार नाही.!

अवगुणाने परिपुर्ण, जाणतो सामान्य माणुस मी.!
माणसासारखे वागू जगू द्या, गाभारी बसणार नाही.!

वाटेल जेंव्हा नकोसा, बिनधास्त सांगा ते त्याच वेळी.!
करतो आदर मनांचा, मी अडथळा उगा होणार नाही.!

जिंदगीत या हमेशा देत आलो, मी आनंद यथाशक्ती
अवहेलना नकोच माझी, घेतला वसा टाकणार नाही.!

                       ...प्रल्हाद दुधाळ...

शनिवार, १८ ऑक्टोबर, २०१४

कृतज्ञता.


कृतज्ञता.
असे मिळाले आनंदी मानव जीवन
कोमल हृदय संवेदनशील सुमन!
ब्रम्हांडाने दिले मनोभावे जे मागिले  
सुबुद्धी समृद्धी अन नियमित धन!
गर्द ही हिरवाई पाणी हवा मोकळी  
आरोग्यसंपदा अशी मिळाली कायम!
माणुसकीचा अती सुंदर हा वारसा
जाणू शकतो परपीडा दु:खी मन! 
माया ममता साथ ही जिवलगांची
कोण पेरते जीवनी प्रसन्न हे क्षण! 
भल्याबुऱ्या प्रसंगी अचानक त्या  
शक्ती मिळते मम मनास कोठून? 
सृष्टीचक्र नियतीचे अविरत फिरते 
कधी इंद्रधनुचा देखावा विलक्षण!
अबोध अशा त्या शक्तीला त्या सृष्टीला  
सांज सकाळी कृतज्ञतापूर्वक वंदन! 
        .............प्रल्हाद दुधाळ.

  


शुक्रवार, १० ऑक्टोबर, २०१४

भेट.

भेट.
वर्षामागुन गेली वर्षे  पुसटले स्मृतीमधले नाव
झाली होती भेट कुठे ते विसरून गेले गाव
कित्येक दिवसांनी पुन्हा आज भेटलीस आणि
होऊन ताजे पुन्हा हुळहुळले लागले जुनेच घाव!

आठविल्या अवचित चाललेल्या संगे त्या वाटा
अवसेची ती रात्र किर्र आणि भवतालीचा सन्नाटा
कित्येक दिवसांनी पुन्हा आज भेटलीस आणि
आला  दरदरून घाम अंगावर सरसरून काटा!

आठविता आठवेना नंतरचे आपले ते जीवन
कसे विलगले जर एक होते अपुले तनमन
कित्येक दिवसांनी पुन्हा आज भेटलीस आणि
राहिलो वेचित हरवलेले स्मृतींचे कण कण!

असतील कदाचित नियतीने चितारल्या या रेषा
भरकटले तारू अन झाल्या भिन्न भिन्न या दिशा
कित्येक दिवसांनी पुन्हा आज भेटलीस आणि
चाळविली अचानक पाहिल्या रम्य स्वप्नांची भाषा!

नकोच शल्य  त्या निसटल्या मयूरपंखी दिनांचे
कृतज्ञ आहे संगतीतल्या धुंद मस्त त्या क्षणांचे
कित्येक दिवसांनी पुन्हा आज भेटलीस आणि
मिटले ते  संशय उतरले ओझेही मणामणाचे!
                     ..............प्रल्हाद दुधाळ.

शनिवार, ४ ऑक्टोबर, २०१४

काळ.

काळ.
काळच असतो जालीम औषध
जीवनातील बहुसंख्य घावांवर
शरीर अथवा खोल मनावरच्या!
राहतात खुणा नावापुरत्याच
जखमा भरतातच सगळ्या!
क्वचित कधीतरी आयुष्यात
क्षण अवचित सामोरा येताच
नकळत मनी ठसठसते काही
अन्यथा वय वाढते तशा तशा
जखमा भरतातच सगळ्या!
वेगळ्या होतात जेंव्हा वाटा
जाणीवपूर्वक वा अगतिकतेने
ठेच लागताच आठवती पण
जखमा भरतातच सगळ्या!
जीवन हे असते आनंद यात्रा
साथ करतात सखे सोबती
नियतीच्या इशाऱ्या प्रमाणे
साथ कधी सुटते अचानक
जखमा भरतातच सगळ्या!
जीवन मानवी असेच असते
समस्या या क्षणोक्षणी असती
जगण्याची ती अवघड लढाई
कर्तव्यापुढे भावना गौण जरी
जखमा भरतातच सगळ्या !
.........प्रल्हाद दुधाळ.

 

 


बुधवार, १ ऑक्टोबर, २०१४

मनाची स्वच्छता.

मनाची स्वच्छता.
हवाच असायला स्वच्छ परिसर
एकदा मनाचीही स्वच्छता कर /धृ/
शरीर तर साफ असायलाच हव,
कपड्यांची काळजी घ्यायला हवी,
असाव उच्च राहणीमान जरूर,
चेहऱ्यावर असूदे हास्याची लहर,
एकदा मनाचीही स्वच्छता कर /१/
चोचले शरीराचे पुरवायला हवे,
चारचौघात उठून दिसायला हवे,
समाजात हवीच प्रतिष्ठा जबर,
असायला हवी स्वच्छ शालीन नजर,
एकदा मनाचीही स्वच्छता कर /२/
सुख समृद्धी तर असायला हवी,
तिजोरी कायमच भरलेली हवी,
फिरायला हवी आलिशान मोटर,
वेळ काढून बघ गरीबाच घर,
एकदा मनाचीही स्वच्छता कर /३/
बोलण्यात नी वागण्यात मेळ हवा,
आचरणात मानवीय संस्कार हवा,
हवे नीती अनीतीचे भान सत्वर,
असावी भेदाविनाची साफ नजर,
एकदा मनाचीही स्वच्छता कर /४/
विवेकबुद्धी सदैव जागीच हवी,
भल्याबुऱ्याची योग्य ती जाण हवी,
जाणायला हवे देह आहे नश्वर,
आनंद मुबलक हृदयात भर!
एकदा मनाचीही स्वच्छता कर /५/
             .............प्रल्हाद दुधाळ.



बुधवार, १० सप्टेंबर, २०१४

मायेची गोधडी .

मायेची गोधडी.
नववारी जुन्या साड्या जपून जपून ती ठेवायची,
फाटक्या कपड्यातले डिझाईन कापून जपायची,
रंगीबेरंगी चिंध्या नी काठ शिंप्याकडून आणायची,    
उन तापायला लागल की स्वच्छ धुवून सुकवायची,
फुरसतीच्या दिवशी मोठ्या सुईत दोरा ओवायची,
जमिनीवर कपडे अंथरुन तयार व्हायच डिझाइन!
चौकोन त्रिकोन पक्षांचे आकार व रंगीत बेलबुट्टी,
कल्पनेला फुटायचे पंख,पळायचा धावदोरा सुसाट,
आकाराला यायची आईच्या हातची मायेची गोधडी!
तिच्यात असायची मायेची उब गारठ्यात रक्षणारी,
गुरफटून घेताच गाढ झोप लागायची कुशी सारखी!
आता गोधडी जीर्ण झालीय,तरी जपतोय आठवण!
मन सैरभैर होत जेंव्हा जेंव्हा,शिरतो त्या गोधडीमधे,
मायेचा हात फिरतो  पाठीवरून,मिळते नवी उमेद!
लाखोंच्या आलिशान गादीवर नाही मिळत ते सुख,
मिळते जे माय च्या त्या ओबड धोबड गोधडीतुन !
                          ......प्रल्हाद दुधाळ .

मंगळवार, ९ सप्टेंबर, २०१४

पाऊस स्मरणांचा!

पुन्हा कितीक दिवसांनी
रस्त्याने त्या गुजरलो  
ते दिसले झाड बहरले
अवचित तो कोसळला  
पाऊस तुझ्या स्मरणांचा!
त्या नजरेमधल्या भेटी
शब्दाविण बोललेली भाषा  
आठवले क्षण ते गहिरे  
नकळत गाली बरसला  
पाऊस तुझ्या स्मरणांचा!
सहवास किंचितसा होता
चालली मूकपणे ती वाट  
समंजस किती ती प्रीती
बरसला स्मरता विरहक्षण      
पाऊस तुझ्या स्मरणांचा!
       .......प्रल्हाद दुधाळ.



रविवार, २४ ऑगस्ट, २०१४

तुझे भास पावसाचे.....

तुझे भास पावसाचे ...

शेत नांगूरन
केली मशागत
नंबरी बियाण
आणले पारखून
ती चाहूल लागता
केली औताची जुळणी
केली उधारी पाधारी
पेरले मातीत बियाणे
लावली आस नभाकडे
वाट पाहून पाहून
थकले रे आता डोळे
कधी आला आला वाटे
गेला हुलकावणी देउन
बियाणे नेती पाखरे वेचून
असे रे कसे देवा
तुझे भास पावसाचे ?
गळ्याभोवती दिसे कर्जापायी
ते फास अनर्थाचे !
         .......प्रल्हाद दुधाळ.

गुरुवार, २१ ऑगस्ट, २०१४

भास.

भास.

हे रंग हिरवे श्रावणाचे
उठले मोहळ आठवणींचे  
झाले धुंद श्वास अन
तुझे भास पावसाचे!
होता हातात असा हात
कोसळत होत्या सरी गात
हुरहूर अशी मनात अन
तुझे भास पावसाचे!
     .....प्रल्हाद दुधाळ.


सोमवार, १८ ऑगस्ट, २०१४

दही हंडी.

दही हंडी.
खुर्चीची दही हंडी
उंच अशी बांधली
गोविंदा पथकांची
गोची झाली!
करूनिया तयारी
पथके ही निघाली
विविध आयुधांनी
सज्ज झाली!
थरावर असे थर
रचतील शब्दांचे
भुलतील ते लोक  
खेळास या!
तो होईल गलका
शहाणे कसे तेच
तो उडेल धुरळा
आरोपांचा!
अशी येतील टोळकी
होईल तो दंगा
सत्तेचे नवनीत
लुटायला!  
  ....प्रल्हाद दुधाळ.





गुरुवार, ७ ऑगस्ट, २०१४

हल्ली.

      हल्ली.
तिरकीच अनेकांची चाल हल्ली.
राजरोस होतो गोलमाल हल्ली.
बातमी कुसळाची मुसळाएवढी,
माध्यमांचा बाजारू सुकाळ हल्ली.
भावनांचा बाजार मांडला त्यांनी,
जातीधर्माची होतेय ढाल हल्ली.
कष्टकरी अर्धपोटी मरेना का,
गडगंज होतात दलाल हल्ली.
सत्ता संपतीची गणिते निराळी,
उधळती वेगळा गुलाल हल्ली.
        .....प्रल्हाद दुधाळ.


शनिवार, २ ऑगस्ट, २०१४

मैत्रीदिन.

मैत्री
असतं एक नात
स्वार्थाच्या पलीकडचं
रक्ताच्या नात्यापलीकडचं
सुख दु:खात आधाराचं
बालपणी हात धरून हुंदाडणारं
तरुणपणी अल्लड सळसळणारं
उत्सवात बरोबर नाचणारं
संकटात हाकेला ओ देणारं
अगदी शेवटच्या श्वासापर्यंत!
 मैत्री
असतं एक नात
शब्दात न मावण्यासारखं
निखळ वाहत्या पाण्यासारखं
शुध्द शीतल हवेसारखं
सुगंधित फुलासारखं
कोवळ्या किरणासारखं
मौल्यवान हिऱ्यासारखं
साथ देणारं सावलीसारखं
अगदी अखेरच्या प्रवासापर्यंत!
           ......प्रल्हाद दुधाळ.
सर्वांना मैत्री दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा!




शुक्रवार, २५ जुलै, २०१४

सहजीवन.

सहजीवन.
तू विचारलस....
‘मी तुला जपतो’
...म्हणजे नक्की काय करतोस?
...ऐक सखे,सांगतो..
...जपतो म्हणजे....
तुझ्या मताचा आदर करतो,
तुझ्या मनाचा विचार करतो,
तुझ्या भावनांची कदर करतो,
हवं नको ची काळजी घेतो,
लाडिकपणे केलेले हट्ट पुरवतो,
आनंदाने करतो जीवाच रान...
...तुझ्या एका एका शब्दासाठी!
..बोलतो,वागतो कायम असा की-
नको चेहऱ्यावर तुझ्या किंचित नैराश्य रेषा!
हे सगळ असतं केवळ आनंदी सहजीवनासाठी!
...पण....पण....माझं काय?
मलाही माझी मत आहेत,
मलाही संवेदनशील मन आहे,
मलाही उत्कट भावना आहेत,
मलाही नक्कीच काही हव आहे-
जे काही खटकतय ते नको आहे,
मलाही हट्ट करायचाय तुझ्याकडे,
करशील का प्रयत्न पुरवण्याचा?
कधीतरी प्रेमाने वाटत तू म्हणावं...
‘किती दमतोस रे सोन्या’ ...
फिरावा आपुलकीने ओथंबला हात-
नकळत हळुवारपणे पाठीवरून....
कधी अलगद पडावी थाप शाबासकीची......
स्पर्शातून मिळायला हवाय संदेश...
“मी आहे ना!”
हे सुध्दा हवं आहे सुखी आनंदी सहजीवनासाठी!

                 .........प्रल्हाद दुधाळ.

शुक्रवार, १८ जुलै, २०१४

माफी.

चुकल चुकून काही,
लगेच मागावी माफी.
चुकल कुणाच काही,
करुन टाकाव माफ .
बोलुन टाकाव काही,
खुपलेल मना मनात.
किल्मिष नकोच काही,
आनंदी नातेसंबंधात .
         ....प्रल्हाद दुधाळ.

बुधवार, १६ जुलै, २०१४

नको रे पावसा.

नको रे पावसा.
नको नको रे पावसा,
नको अशी हुलकावणी,
तुझ्या वाटेकडे डोळे,
झळा उन्हाच्या संपेना!
नको नको रे पावसा,
अशी ओढ नको देऊ,
अवकृपा तुझी नको,
कसे राहू तुझ्याविना?
नको नको रे पावसा,
नको धरणीशी अबोला,
माणसाच्या साऱ्या चुका,
अंकुराचा काय गुन्हा?
नको नको रे पावसा,
नको लहरी वागणे,
अशी कोसळू दे धार,
होऊदे जोराचा धिंगाणा!
       .....प्रल्हाद दुधाळ.


गुरुवार, २६ जून, २०१४

धावा.

धावा.
विराण हे माळ
सुकलेली झाडे
उधळते माती
वा-यासंगे!
रखरखते उन
धरणी तापली
नाहीच सावली
विसाव्याला!
आषाढ  महिना
पाऊस रुसला
विहीर कोरडी
ओकीबोकी!
किती भगवंता
अंत हा पहाता
धाडा पर्जन्याला
भक्तासाठी!
    ........प्रल्हाद दुधाळ


  

सोमवार, २३ जून, २०१४

नाद....

नाद ....
सकाळी सकाळी बेल वाजली
दारात दुधवाला पक्का मावळा
म्हटल भाऊ दुधात पाणी वाढल
म्हणाला तोर्यात  वाटल तर घ्या
..........उगाच नाद करायचा नाय!
भराभर उरकल कामाला निघालो
बसचा वाहक बेल खेचत किंचाळला
सुट्टे पैसे काढा मी नाहीत म्हणताच
उतरा खाली म्हणे भित नाय कुणाला
 .........उगाच नाद करायचा नाय !
 संध्याकाळी रिक्षाला हात केला
 दोघे थांबले नाही तिसरा म्हणाला
 येतो पण मिटर च्या दुप्पट घेइल
  उपकार माना येतोय नाय तर...
  ..........उगाच नाद करायचा नाय !
   गेलो पालिकेत,सरकारी बाबूकड,
   राशन दुकान. आणि कुठ  कुठ
   जेथे तेथे उध्दट माणसे जोरात
   मुकाट रहा नाहीतर मिळे धमकी
  ............उगाच नाद करायचा नाय !
   आता मात्र ठरवुनच टाकलय
    विनवणी  कुठच कामाची नाय
    बिन्धास नडायच अन भिडायच
     आवाज करायचा मोठा खमक्या
    ............उगाच नाद करायचा नाय !
                     .......प्रल्हाद दुधाळ.