गुरुवार, १८ ऑगस्ट, २०११

माणुस.


माणुस.
माणुस असा माणसा सारखा
कधी कधी वागतो पशुसारखा.
चेह-यावर मुखवटा सभ्यतेचा
अंतर्यामी कधी पिसाटासारखा.

माणुस असा माणसा सारखा
कधी कधी वागतो देवासारखा.
दीन दलितांचा होई कैवारी
कधी दानशुर कर्णासारखा.

माणुस असा माणसा सारखा
रहावा सभ्य माणसा सारखा.
एकमेका सहाय्य करून सदा
वागावा जगावा माणसा सारखा.
प्रल्हाद दुधाळ.
.....काही असे काही तसे!




यार.


यार.
उचल्यांचा जरी तो बाजार होता.
एकमेका तयांचा मोठाच आधार होता.

लुटले जरी तयांनी घर माझे कष्टाचे
मानतो तरीही आदर्श तो शेजार होता.

वागू नये तसा वागलो मी त्या क्षणांना
होय मी पाळलेला वृथाचा अहंकार होता.

जाळून टाकल्या आता सा-या आशा आकांक्षा
जीवंत राहीलो मानतो मी उपकार होता.

चालला कुठे संकटांनो सोडुन एकट्याला
मतलबी दुनियेत तुम्हीच माझे यार होता.
प्रल्हाद दुधाळ.
........काही असे काही तसे!

एक विराणी.


एक विराणी.
मीच माझ्या जीवनाची सांगते कहाणी
वाया नको दवडू डोळ्यामधील पाणी.

बितला तो काळ होता वास्तव की स्वप्न?
धुंद प्रणयाची आता शोधते निशाणी.

रात्र कोजागिरीची स्पर्शामधील धुंदी
आठवणी चाळवितात ठिकठिकाणी.

संपली ती कहाणी स्वप्ने विरून गेली
वाटसरू ऎकती माझी प्रारब्धगाणी.

ना ऎकणारे येथे माझे जरी कुणीही
निरव वाटा ऎकती ही माझी विराणी.
प्रल्हाद दुधाळ.
........काही असे काही तसे!

जगणे असे.


जगणे असे.
नाही मोडली कधी आयुष्याची चाकोरी
आपुला संसार अन आपली नोकरी.
अशा जगण्याला का जिंदगी म्हणावे,
भासते जगणे असे त्यांचे केविलवाणे.

सोसावा तो अकोल्याचा उन्हाळा
महाबळेश्वरचा तो धुंद पावसाळा.
गोवा कोकणचा स्वच्छ समुद्र डुंबावा,
गावे मनुष्यजन्माचे रम्य रम्य गाणे.

अहंकार सोडून ही माणसे जोडावी
स्नेहासाठी ती जनलज्जाही सोडावी.
प्रेम ते द्यावे घ्यावे रहावे आनंदाने,
अशा जगण्यात असणार काय उणे.

अशा जगण्यावरी जिंदगी उधळावी
सर्व सुखे येथली मुक्तपणे भोगावी.
जन्म एकदाच असा फिरून तो नाही,
जगू असे मस्त की सार्थक हे जगणे.
प्रल्हाद दुधाळ.
.......काही असे काही तसे!

मंगळवार, १६ ऑगस्ट, २०११

हमखास.


हमखास.

घेतलेला उधारीने जरी प्रत्येक श्वास आहे.
हारले येथे लढाया त्यांचीच मिजास आहे.

या महफिलीत माझ्या असणार तुझी हजेरी
ह्रदयात हळव्या या जागा तुझी खास आहे.

तडफडे रस्त्यात कोणी ना डोकावे एक
मरणाची ती कुणाच्या फिकीर कुणास आहे.

भरल्या पोटी चर्चा दुष्काळावरती झडती
सत्तेच्या उत्सवी अडेना कुणाचा घास आहे.

वागणे बिनधास्त आहे डोळ्यात नाही पाणी
ठाऊक कुठेतरी,ओलावा हमखास आहे.
प्रल्हाद दुधाळ.
........काही असे काही तसे!

शब्द.


शब्द.
शब्द बहुरूपी
रंगबदले शब्द.
शब्द बोचरे
ओथंबले शब्द.
शब्द मवाळ
लाचार शब्द.
शब्द दयेचे
मायेचे शब्द.
शब्द लाचार
आधार शब्द.
शब्द फटकारे
शब्दासाठी शब्द
शब्द पाळलेले
शब्दातुन शब्द.
शब्द शब्द शब्द
नुसतेच शब्द.
...प्रल्हाद दुधाळ.
काही असे काही तसे!
.

तू म्हणायचीस.


तू म्हणायचीस.

तू नेहमी म्हणायचीस
माणसानं कायम हसत रहावं
दुस-याच्या आनंदानेसुध्दा नाचावं
एकमेकांच्या सुखदु:खात सहभागी व्हावं!
असच काही बडबडायचीस....
मला ही मनापासून सगळं पटायचं....
पण काय सांगू...
....आज...मी हसतो तेव्हा...?
लोक माझ्याकडे बघतात एक वेडा म्हणून
कुणाला आनंदात पाहून बेभान नाचतो तेव्हा...?
माझ्याकडे फेकले जातात दगड!
आणि...
सहभाग हवा होता....
तुझ्या सुखदु:खात
पण...ती..
आधीच वाटली गेली आहेत!
.....प्रल्हाद दुधाळ.
काही असे काही तसे!

अपेक्षा.


अपेक्षा.
नको आहेत तुमची पोकळ आश्वासने
नकोच तुमची ती वांझ भाषणे.
नको आहेत कोरडे दयेचे शब्द
अथवा खोटी खोटी सहानुभूती.
हवेत फक्त सुखाचे दोन घास.
नको आहेत तुमचे संप मोर्चे
रस्ता रोको वा वांझोटा सत्त्याग्रह.
नको आहेत कोरडे उसासे
किंवा कुणाची मेहेरबानी.
आम्हाला हवी फक्त
स्वकष्टाची पोटभर भाकरी!
प्रल्हाद दुधाळ.
......काही असे काही तसे!

सोमवार, ८ ऑगस्ट, २०११

साद.


साद.
महफ़िलीला रंग देण्या नशा तू होऊन ये.
सूर देण्या गीता माझ्या संगीत तू होऊन ये.

सोसलेल्या वेदनांना ह्रदयी मी बाळगले
वेदना त्या शमविण्या फ़ुंकर तू होऊन ये.

अनुभवली जीवनात बेछूट ती पानगळ
फुलवण्या पुन्हा मला वसंत तू होऊन ये.

जंगल हे भयानक दिशाहीन मी इथे
दाखविण्या मार्ग मला पायवाट तू होऊन ये.

लाख असणार अडथळे नको करू पर्वा त्यांची
साथ देण्या साती जन्मे गॄहलक्ष्मी तू होऊन ये.

प्रल्हाद दुधाळ.
.......काही असे काही तसे!

वाट.


वाट.
अस्मिता कुणाची इथेही भंगली आहे.
लाखोली शिव्यांची ओठी खोळंबली आहे.

उपाशी इथे जरी जवान त्या क्रांतीचे,
महफ़िल गुलाबी एक रंगली आहे.

नाही आळवले जरी तुकोबाने देवा,
गाथा इंद्रायणीमधे तरंगली आहे.

करिती टवाळी जरी माझ्या कल्पनेची,
कथा माझी वेदनेने ओथंबली आहे.

चलतोय आज इथे मी उंटाच्या चालीने,
बंडास्तव वाट ही अवलंबली आहे.
प्रल्हाद दुधाळ.
.....काही असे काही तसे!

बातमी.


बातमी.
नाविन्य ते काय आता हे घडतेच नेहमी.
विनाशाचीच आमच्या नेहमीची ती बातमी.

वागण्या बोलण्याची कशी असणार संगती?
आश्वासने उन्नतीची आहेत ती मोसमी.

वागणे माझेच मला जेथे वागते आहे कोडे,
कशी कुणाच्या वागण्याची मी घेणार हमी?

मुर्दाड माणसांची सुस्त वस्ती मस्त ही आहे,
सारी कोडगी मने अन माणसे घुमी घुमी.

ताटकळते मी तुझ्यासाठी किती हा उशिर?
तुझ्याविना महफ़िल वाटतसे सुनी सुनी.
प्रल्हाद दुधाळ.
.........काही असे काही तसे!

प्रियेस.


प्रियेस.
तुझ्या मायेच्या पंखात
हसते खेळते हे घरटे.
तुझ्या हातच्या घासाने
मन माझे तृप्त होते.

प्रश्न समस्या येथल्या
चुटकीसरशी सुटती.
तुझ्या स्नेहाळ शब्दांनी
मने मनाशी जुळती.

घरी दारी कामे तुला
नाही क्षणांची विश्रांती.
प्रश्न छळतो ग मला
चेह-यावरी सदा शांती.

तुझ्या समर्थ हातांचा
असे आम्हाला आधार.
तुझ्या माझ्या संगतीने
व्हावा सुखाचा संसार.
प्रल्हाद दुधाळ.
.....काही असे काही तसे!

देवा.


देवा.
देवा तुला कधी
देखले ना दगडी
माणसात रे तू
आशा माझी ही वेडी.

देवा न पुजले
शेंदराच्या दगडा
ह्रदयात वसे तू
विश्वास हा भाबडा.

घातला न कधी
कर्मकांडांचा घोळ
नाही वाचले अंधपणे
अध्यात्म एक ओळ.

पदोपदी मला तू
अनुभवाने भेटला
कृपाकटाक्ष तुझा
अंत:करणात साठला.

क्षणोक्षणी रे तू
मार्ग नवे दाखवी
माणसांमधल्या देवाला
पुन्हा पुन्हा रे भेटवी.
प्रल्हाद दुधाळ.
...काही असे काही तसे!