शर्यत.
माणसांच्या गर्दित या लपला एक सैतान!
स्वत:कडे पहाण्याचे हरवले आता भान!
कुणासाठी कसे आता घालायाचे साकडे?
पैशासाठी विकला जातो खुला आत्मसन्मान!
नाती गोती व्यर्थ येथे दुरावली सारी मने,
आत्मकेंद्री जगात, उच्च झाले रहाणीमान!
बंगला माडी हाती गाडी ऐश्वर्याची धुन्दी,
मतलाबी तो हरेकजण,मस्ती झाली शान!
शर्यत चालू आहे आतमधल्या सैतानाशी,
धकाधकिच्या आयुष्यात मनशांती गहाण!
प्रल्हाद दुधाळ.
Good poem
उत्तर द्याहटवा