वाट.
आस्मिता कुणाची इथेही भंगली आहे,
लाखोली शिव्यांची ओठी खोळंबली आहे.
उपाशी इथे जरी जवान त्या क्रांतीचे,
महफिल गुलाबी एक रंगली आहे.
नाही आळविले जरी तुकोबाने देवा,
गाथा इंद्रायणीमधे तरंगली आहे.
करिती टवाळी जरी माझ्या कल्पनेची,
कथा माझी वेदनेने ओथंबली आहे.
चालतोय आज इथे मी उंटाच्या चालीने,
बंडास्तव वाट ही अवलंबली आहे.
प्रल्हाद दुधाळ.
...........काही असे काही तसे!
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा