समजूत.
सखा माझा तो जरी दूर होता.
साथीला त्याचा गोड सूर होता.
वाटले कितिदा तू मजसवे असावे,
ठावे मजला की तू मजबूर होता.
किस्से कहाण्या त्या पळपूटेपणाच्या,
आहेत पुरावे, तू खरा शुर होता.
किती आणला कोरडॆपणाचा आव,
डोळ्यात दाटलेला अश्रूंचा पूर होता.
प्रल्हाद दुधाळ.
.........काही असे काही तसे!
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा