मंगळवार, २१ जुलै, २०१५

ताई.....

ताई.....
लढाईत जीवनाच्या,
हिमतीने ओझी वाही.  
खंबीर व उभी घट्ट,
शूर अशी माझी ताई.

आई वडिलांचे नाव,
खाली पडू दिले नाही.
दिल्या घरात नांदली,
खूप धीराची ती बाई.

राखी भाऊबीज येता,
डोळे वाहू देत नाही.
आता होत नाही भेट,
मूक आसू गाळी ताई.

   .....प्रल्हाद दुधाळ.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा