उशीर.

उशीर.
आर्त विनवणी तुझी अचानक स्मरून गेली.
नकळत आसवांची सर एक झरून गेली.

नाकारले तुला वागणे माझे मतलबी होते,
अंतरात जखम ओली ती एक उरून गेली.

चोखाळतोय वाट आता मी काटाकुट्यांची,
मखमली चांदणी रात केव्हांच सरून गेली.

बेफाम बेलगाम जवानीची होती नशा ती,
अघोरी लालसा ती स्वप्ने कुस्करून गेली.

जगणे आता व्यर्थ आणि मरण अनर्थ आहे,
अचेतन देह सारा आकांक्षा मरून गेली.
प्रल्हाद दुधाळ.
........काही असे काही तसे!